Öfke bir süre sonra kızgınlığa yol açmaya başlar ve daha kalıcı sonuçlar meydana gelir. Kızgınlığın hedefinde çoğunlukla okul ve öğretmen bulunur. Ancak bu kızgınlık genelde ebeveynlere yöneltilir ve onlardan çıkarılmak istenir.
Özellikle anneler bu öfke patlamalarına çok sık tanık olurlar ve maruz kalırlar. Çünkü genelde çocuklar okulda çok kızdıklarında pasif kalmayı, bir köşeye çekilip oturmayı ve küsmeyi tercih ederler. Ancak, ev ortamı kızgınlığı çıkarmak için çok elverişli ve güvenli bir ortamdır ve bu güçlü duyguyla başa çıkmanın tek yolu bunu açığa çıkarmak ve özellikle de anneye yöneltmek olur.
Bu davranış zaman zaman ebeveynler üzerinde hayal kırıklığına yol açar. Yardım etmek isterken çocuğunu kendinden daha da uzaklaştırdığını düşünerek umutsuzluğa düşürür; ancak genel tabloya bakıldığında bunu söylemek mümkün değildir.